Margaretha (Margot) Hudig-Heldring
Englewood (New Jersey, Verenigde Staten), 2 april 1919 — Laren, 4 september 2006
Margot Hudig-Heldring werd in 1919 geboren als dochter van Nederlandse ouders die kort daarvoor naar de Verenigde Staten waren geëmigreerd. In 1925 verhuisde het gezin echter alweer terug naar Nederland.
Ze studeerde aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam, onder leiding van Jan Bronner. Haar opleiding werd tijdelijk onderbroken door de Tweede Wereldoorlog (mede door een gebrek aan kolen voor verwarming).
Tijdens de oorlog reisde ze door Europa en uiteindelijk naar de Verenigde Staten, waar ze in New York werkte en in contact kwam met beeldhouwkunststromingen en kunstenaars zoals Alexander Archipenko.
Na de oorlog keerde ze terug naar Nederland, zette haar werk voort en wijdde zich aan het maken van sculpturen, voornamelijk in brons. In 1947 trouwde ze met Jan Engelchor, met wie ze een zoon en een dochter kreeg; later, na hun scheiding, hertrouwde ze in 1971 met A.W.F. Hudig.
Margot werd vooral gewaardeerd om haar bronzen sculpturen.
Vanaf 1996 breidde ze haar materiaalkeuze uit met steen en albast.
Haar werk is te vinden in diverse openbare en particuliere collecties. Zo staat er in Bloemendaal een sculptuur getiteld "Liggend Veulen" uit 2002, gesigneerd "margot hudig".
Andere werken, zoals steigerende paarden, zijn ook te zien in onder meer het Rosa Spier Huis en de Stichtse Hof.
Ze studeerde aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam, onder leiding van Jan Bronner. Haar opleiding werd tijdelijk onderbroken door de Tweede Wereldoorlog (mede door een gebrek aan kolen voor verwarming).
Tijdens de oorlog reisde ze door Europa en uiteindelijk naar de Verenigde Staten, waar ze in New York werkte en in contact kwam met beeldhouwkunststromingen en kunstenaars zoals Alexander Archipenko.
Na de oorlog keerde ze terug naar Nederland, zette haar werk voort en wijdde zich aan het maken van sculpturen, voornamelijk in brons. In 1947 trouwde ze met Jan Engelchor, met wie ze een zoon en een dochter kreeg; later, na hun scheiding, hertrouwde ze in 1971 met A.W.F. Hudig.
Margot werd vooral gewaardeerd om haar bronzen sculpturen.
Vanaf 1996 breidde ze haar materiaalkeuze uit met steen en albast.
Haar werk is te vinden in diverse openbare en particuliere collecties. Zo staat er in Bloemendaal een sculptuur getiteld "Liggend Veulen" uit 2002, gesigneerd "margot hudig".
Andere werken, zoals steigerende paarden, zijn ook te zien in onder meer het Rosa Spier Huis en de Stichtse Hof.
